به طور کلی سعی کنید یک قسمت از خانه را برای خودتان انتخاب کنید و فضای اختصاصی خودتان بدانید، جایی که در آن احساس آرامش کنید این‌طوری هر وقت نیاز به آرامش داشتید می‌دانید کجا به آن می‌رسید این فضا می‌تواند یک کوسن کوچک کنار پنجره باشد یا یک اتاق مخصوص برای اینکار. حالا برای مراقبه سراغ همان مکان خاصتان بروید یا آن را در جایی که راحت هستید و تا جای ممکن سکوت است و سر راه بقیه نیست انجام دهید. می‌تواند هر جایی باشد، روی زمین، روی صندلی یا روی تخت.
هرجایی که هستید راحت بشینید عضلات بدنتان را در وضعیت غیر معمول قرار ندهید و راحت باشید اگر روی صندلی نشسته‌اید می‌توانید پاهایتان را آویزان بگذارید فقط یادتان باشد که کف پایتان به زمین نچسبیده باشد یا حتی می‌توانید دراز بکشید البته به شرطی که خوابتان نرود! اما بهترین وضعیت چهارزانو است و تا جایی که می توانید سعی کنید به جایی تکیه ندهید چون باعث ایجاد احساس خواب آلودگی می‌شود. کمرتان را صاف کنید و یک نفس عمیق بکشید.
چشمانتان را ببندید و سعی کنید آرام باشید. اتفاقاتی که فکرتان را درگیر کرده را در ذهن بیاورید و بدون اینکه بخواهید به جزییاتش فکر کنید به کناری ببرید. حالا نفس های عمیق‌تر بکشید و روی صدای دم و بازدمتان تمرکز کنید فقط صدای نفستان را گوش دهید و به آن فکر کنید. تمام کاری که در مراقبه باید انجام دهید دور کردن فکرهای روزمره و کنار زدن آنهاست. باید تمرکز کنید که هیچ فکری در ذهنتان نباشد. در مراقبه به روش های مختلفی این کار را انجام می دهند مثلا از مانترا که یک صدای بی معنی است و آن را مدام تکرار می کنند تا بر روی آن تمرکز کنند و فکرشان را از مسایل حاشیه ای دور کنند. در اینجا می توانید از هر روشی که راحت هستید تمرکزتان را پیدا کنید. تنها چیزی که مهم است این است که روی هیچ چیز تمرکز داشته باشید و به نظر ما تمرکز بر روی تنفس یک روش عالی است
همانطور که به صدای دم و بازدمتان فکر می کنید (با چشمان بسته) بالای سرتان را ببینید یعنی انگار از بالا خودتان را نگاه می‌کنید. همزمان صدای نفس کشیدنتان را هم گوش کنید حالا نگاهتان را به سمت پایین بیاورید. به جریان دم و بازدم فکر کنید به مسیری که اکسیژن ها طی می‌کند از لحظه ای که وارد بینی می‌شود و گردشی که در بدن دارند، وقتی که وارد قلب می‌شود و تبدیل به کربن دی اکسید می‌شوند و تا زمانی که از بینی خارج می‌شوند. با این جریان همراه شوید بیشتر بهش فکر کنید ببینید که شش‌هایتان را سبک و پر از هوا می‌شود مغزتان را ببینید که با اکسیژن تازه می‌شود و کربن‌دی‌اکسیدی که خارج می شود.
کم کم از تک تک اعضای بدن فاصله بگیرید فقط اکسیژن را ببینید که وارد می شود همچنان نفس های عمیق بکشید. نگاهتان را دوباره ببرید به سمت بالای سرتان و خودتان را نگاه کنید تمرکزتان را از اکسیژن بردارید و بر روی صدای نفس کشیدنتان تمرکز کنید با دقت گوش کنید تا آرام و عمیق باشد. حالا نگاهتان را از خودتان بردارید و سعی کنید به هیچ چیز فکر نکنید نفس های آرام تری بکشید و خیلی آرام چشمانتان را باز کنید.
منبع : سایت سبکتو
